Kameleon to gad, o którym nie można powiedzieć, że jest piękny, milutki czy  przyjemny w dotyku- wręcz odwrotnie. Pokraczna postawa jest tylko sprytną charakteryzacją. Może przybrać postać zeschłego liścia, zmienić kolor skóry lub nadąć się, aby być dwa razy większym.

Większość gatunków kameleonów żyje w lasach, dlatego na ich skórze mieszkają się odcienie brązu i zieleni. Natomiast gatunki półpustynne i sawannowe są bardziej bure i beżowe.

Kameleon nie zmienia koloru by stać się niewidocznym, lecz by na przykład- pokazać swoją złość.

To właśnie chęć wyrażenia emocji jest najczęstszą przyczyną zmiany kolorystyki. Stworzenia te nie mają uszu, prawdopodobnie, więc źle słyszą i komunikują się ze sobą za pomocą wzroku. Kolor skóry mówi o tym, czy zwierzę gotowe jest do godów czy do bójki, czy będzie walczyć o terytorium, czy też się poddaje. Każdą sztuczkę można jakoś wytłumaczyć – nawet mechanizm zmiany barwy u kameleona! Sprawa przedstawia się w sposób następujący: skóra kameleona jest przezroczysta. Pod nią ułożone są trzy warstwy komórek zawierające pigmenty (czyli kolorowe punkty): czerwony, żółty, niebieski oraz do tego biały i czarny – w sumie prawie barwy podstawowe – z ich zmieszania powstają wszystkie inne widziane przez nas kolory. Pod wpływem bodźców wysyłanych z mózgu kameleona komórki pigmentowe zwężają się lub rozszerzają, a że jedne leżą pod drugimi daje to efekt mieszania się kolorów. W dodatku każdy pigment inaczej odbija światło, więc pora dnia i oświetlenie też wpływa na barwę gada.

Zmiana ubarwienia to nie jedyna umiejętność, w jaką Pan Bóg wyposażył kameleona. Niezwykłe są jego wyłupiaste oczy.

Cała gałka oczna osłonięta jest powieką.  Tylko w samym środku znajduje się dziurka, tak mała jak źrenica. Powieka ma taki sam kolor jak reszta ciała- trudno więc zauważyć, gdzie kameleon ma oko. Jeszcze trudniej jest stwierdzić w którą stronę patrzy, bo jedna gałka porusza się niezależnie od drugiej.

A że gałki oczne wystają z głowy, kameleon jest w stanie obserwować otoczenie  w zakresie 360 stopni- czyli „ma oczy z tyłu głowy”. Spójrzcie na to:

Tu kameleon patrzy do przodu, kilka sekund później w dół, jeszcze chwilkę później do tyłu – w ogóle nie obracając przy tym głowy!!! A teraz już patrzy  na was..

Ponieważ jest to stworzenie niezwykle powolne, aby upolować zdobycz musi uciec się do podstępu.

Powolność nie dotyczy jego języka. Ofiara, która usiądzie w jego pobliżu nie ma szans, bo gad nigdy nie chybia. Wyrzuca dwa razy dłuższy od siebie język, na końcu którego znajduje się lepka maź. Przykleja nią ofiarę i wciąga do pyska. Cały akt upolowania zdobyczy zajmuje kameleonowi jedną szesnastą sekundy. Nieźle, no nie? 🙂 Najbardziej niezwykłe w kameleonim języku jest jednak przyspieszenie, z jakim zostaje on wyrzucony: jest ono pięć razy większe niż startującego odrzutowca!!!

Zwróćcie uwagę na jego łapki!

Ma on dwa palce przeciwstawione trzem pozostałym, dzięki czemu może chwytać jak pęseta bądź kleszcze. Ma dość ostre pazurki więc  trzeba uważać.

Na koniec właściciel kameleonów pokazał nam jeszcze małego kameleona- dziecko.

Zapraszamy do zobaczenia innych naszych wpisów o Maroku.